پیشرفت از طریق یک بیماری همه گیر

همه‌گیری‌های جهانی مانند ویروس کرونا (COVID-19)، علاوه بر سلامت جسمانی افراد، بر سلامت روانی (PWB) تأثیر می‌گذارد. در یک مطالعه اخیر، محققان نشان می‌دهند که PWB در طول همه‌گیری در مقایسه با PWB قبل از COVID-19 کمتر است و علائم روانپزشکی مانند اضطراب، افسردگی، عصبی بودن و ناامیدی در طول COVID-19 افزایش یافته است. یک نظرسنجی از انجمن روانپزشکی آمریکا نشان داد که 36٪ از آمریکایی ها در ایالات متحده گزارش داده اند که COVID-19 به طور جدی بر سلامت روان آنها تاثیر گذاشته است در حالی که 59٪ تأثیر قابل توجه این بیماری را در زندگی روزمره خود بیان می کنند.

در حالی که انجام اقدامات احتیاطی و پروتکل های روزمره برای ایمنی عمومی و سلامت جسمانی توصیه می شود، تمرین مکانیسم های مقابله ای روزمره برای بهزیستی ذهنی و روانی توصیه می شود. با توجه به مدل زیست – روانی سلامت، عوامل متعدد زیستی، روانی و اجتماعی وجود دارند که می تواند PWB را تحت تاثیر قرار دهند. یک تحقیق نشان داده است که اپیدمیولوژی ( شاخه مطالعه در مورد توزیع و عوامل تعیین کننده حالات و رویدادهای مرتبط با سلامت) پاسخی به یک منبع ضروری بر روی متغیرهای ایزوله شده است. با این حال، مدل زیست-روانی سلامت چارچوب‌هایی را بر روی چندین متغیر با هم نشان می‌دهد تا به ارائه درک جامع‌تری از سلامت ذهنی افراد، به ویژه در PWB کمک کند.

مدل زیست-روانی سلامت شامل عوامل بیولوژیکی (جنسیت، سن، سلامت جسمانی)، عوامل روانشناختی (معنویت، تنهایی عاطفی، تنهایی اجتماعی و احساس عاملیت)، عوامل اجتماعی (رسانه های اجتماعی و امنیت محل زندگی) و عوامل اقتصادی (امنیت شغلی و درآمد) است.  در موقعیت‌های دشواری مانند همه‌گیری ویروس کرونا، متغیرهای روان‌شناختی مانند معنویت می‌توانند به ایجاد امید و معنا و کمک به بخشش دیگران و خود کمک کنند. تنهایی عاطفی، تنهایی اجتماعی و احساس عاملیت متغیرهای دیگری هستند که می توانند بر PWB افراد تأثیر بگذارند. با این حال عوامل اجتماعی مانند رسانه‌های اجتماعی و امنیت مل زندگی می‌توانند احساس تنهایی در طول همه‌گیری را کاهش دهند و فرصت‌هایی را برای اجتماعی شدن فراهم کنند.

با تمرین مکانیسم‌های مقابله‌ای روزمره، احتمال ابتلا به بیماری‌های روانی یا روانی کاهش می‌یابد در حالی که کیفیت زندگی و PWB افراد افزایش می‌یابد. استراتژی های بهینه مقابله با PWB می تواند شامل قصد و هدف، یافتن چیزهای جدید برای لذت بردن در مراقبت از خود، سلامت جسمی و روحی، و ایجاد روابط معنادار با خانواده، دوستان و با خود باشد. چنین روش‌هایی برای مقابله حس عاملیت را تشویق می‌کند و به کشف خود، سفر و صلح کمک می‌کند. تدبیر افراد فقط مقابله با چالش های COVID-19 نیست، بلکه پیشرفت و پیشرفت است.